Yeni bir sezon başlıyor, çocuklar okula, büyükler nereye???

 

Eve dönüştü, dolunaydı, ay tutulması, Tarık Akan ve babam 7. senesi derken biraz durmak lazımdı. Acı varsa yazmak kolay olmuyor. Belki daha sonra acılarımızı da paylaşırız kimbilir…

Yol baya zorladı bizi, tipik bayram dönüşü, kalabalık İDO yu zengin etmek gibi oldukça absürd bir dönüş yaptık. Pazar oldukça zor bi gündü biraz Tarık AKAN biraz da babam için aktı gözyaşları. Elim ayağım işlemez oluyo böyle günlerde. Cenazeye gitmek isteyip, dizlerimin dermansızlığı ile oturdum evde. Yazı da yazamadım. Ancak google ile baya sıkı fıkıydık. Fotoğraflarımı düzenlemeye ve yedeklemeye  çalıştım. Biraz google+ baktım. Bu gün ise temizlik çamaşır hem kafayı hem eşyaları toparlamaca.

Dönerken artık umudumuzu kestiğimiz bir noktada, tipik bir yol kenarı duruşu yaptık. Herkes gider Mersine ARZU gider aktara. Limon kekiği diye girip bir sürü şey alınca aktar bana hayal dahi edemeyeceğim bir hazine sundu. Evet bir hazine ben onu sadece Artvin’ den ve sevgili babam aracılığı ile bulabilirim sanıyordum.

Şimdi diyeceksiniz ki bu nasıl bir hazine. Bu öyle bir hazine ki anlatsan anlatılmaz. Bunu ancak bilen bilir…

Bilen için çok kıymetlidir. Bu tam da çamsakızı çoban armağanıdır. Evet bu çam sakızı. Sol taraftaki damıtılmış sağ taraftaki işlenmemiş hali. Şimdi amcam bunu bana verdi anlatıyor. Mideye iyi gelir çiğne yut diye. Adam nerden bilecek ben fellik fellik bunu arıyorum. Yol boyunca çiğnedim üç gündür mide ağrım yok. Yalnız öyle kolay değildir çam sakızı çiğnemek, kıvamında tutmak, dişlere yapıştırmamak gerek.

Neyse dolunaydan herhal, çok dolmuşum sanki… HOŞkalın efenim…