Eskiden Salı sallanır derler, Salı günü bir işe başlamazmış büyükler. Her şey gibi bu da değişti. Biz yıllardır Salı günleri dikiş dikiyor, Judith’ le iki yıldır Salı akşamları türlü türlü işler yapıyoruz. Üstelik Salı günleri benim için kız kardeşler günü gibi. Annemin doğurmadığı ancak benim birlikte olmayı seçtiğim kız kardeşlerimle üretme, paylaşma, imece günüm. Dikişte bu gün fark ettik ki, iki kişi hariç kimsenin kız kardeşi yok. İki kişiden birinin ki de Kanada da. Yani var gibi de uzak. Biz birbirimizi kız kardeş seçmiş, yıllardır Salı günleri bir araya gelip, dikiş bahane birlikte olmak şahane diyerek hayatlarımızı paylaşıyoruz. Lusin hocamın dediği gibi biz burada laf söz değil işi üretiyoruz. Sadece hayatı değil yemeğimizi, kutsal günlerimizi, paskalya gibi, aşure gibi, acımızı, tatlımızı, mezuniyetimizi, çocukların mürvetlerini paylaşıp duruyoruz.
Salı şenliğine iki yıldır Judith’ le başladığımız masal yolunda imece, ritüeller ve paylaşımlara da akşam devam ediyorum. Bir çember içinde hemhal olup duruyoruz. Hele bu akşam tambir atölyeydik. Birlikte ürettik, birbirimiz için ürettik. Hiç acelemiz yok, hem birbirimizi tanıyor, hem üretiyor, hem paylaşıyoruz. 12 kız kardeşiz artık biz. Masal yollarında birlikte, birbirimize elvererek yürüyoruz.
